Gruizig driekoppig podiumbeest zit boordevol refrein en melodie
Kevin Stunnenberg, Peter van Elderen en Guy Pek al vroeg op stoom
Afgelopen donderdag stond de band Fire Horse in het Patronaat. Een band met een verrassend Brits geluid op de eerste single, volgens onze redacteur René van Stekelenborg. Maar wat is er van dat geluid nog over? Hij was er, samen met fotograaf Peter van Heun bij én pakte ook nog het voorprogramma van The Ballet Bombs mee.
The Ballet Bombs
Voorprogramma The Ballet Bombs is Nederlands en komt uit Eindhoven, maar mag onder de vleugels van stadgenoot en Fire Horse-bassist Peter zijn opwachting maken in het Haarlem van Suburban Records en van Kevin Stunnenberg, de zanger/gitarist van Fire Horse.
Na een handjevol singles bracht het trio dit jaar de behoorlijk volwaardige live-plaat ‘Mutations (Live)’ uit. Het is dan ook niet gek dat het drietal live net zo goed klinkt als op plaat. En hoe klinkt dat dan? Zelf noemen de Eindhovenaren het fresh ‘n’ loud stoner garage fuzz en eigenlijk is het dat ook wel. Zet the Cramps op halve draaisnelheid, gooi er wat oude Stooges doorheen, snap dat ook een band als 35007 uit Eindhoven kwam en probeer te achterhalen welke band van de Amerikaanse Ty Segall het dichtst in de buurt komt. Waarschijnlijk kom je uit op Fuzz uit San Francisco, ook een trio, ook zo doordrenkt van natte fuzzpedalen, maar een tikkeltje psychedelischer dan het Eindhovense The Ballet Bombs. En net op het moment dat ik me afvraag of er ooit een kruisbestuiving tussen black-metal en psychedelica is geweest, zet het trio een Pentagram-cover in. Maakt niet uit, de toon is gezet, je oren zijn voorbehandeld.
The Ballet Bombs
Fire Horse
Fire Horse kwam vrij schuchter iets meer dan een jaar geleden zichzelf presenteren op Kliko Fest in de grote zaal van het Patronaat. Eigenlijk zonder enig bekend wapenfeit, behalve dan drie persoonlijke erfenissen aan bandervaringen. Bassist Peter van Elderen speelde als zanger/gitarist bij Peter Pan Speedrock, had amper Tankzilla opgericht of hij bracht samen met zijn wederhelft de single ‘Shadows’ uit onder de naam: The Blackest White Orchestra. De Haarlemse Kevin Stunnenberg kennen we als frontman van Birth of Joy. Drummer Guy Pek zat eerder bij The Grenadeers. Wie een tweede stamprocktrio à la Peter Pan Speedrock verwachtte, die kwam destijds bedrogen uit. Zomaar op een donderdagavond in het gloednieuwe café van het Patronaat mag het driekoppig podiumbeest uit de as herrijzen.
Ik weet nog dat de allereerste single ‘Fire Horse’ voor mij verrassend Brits, fris en poppy klonk. Alsof Ash en Kula Shaker in het brein van Kevin waren blijven hangen. Het enige verschil was dat de ritmesectie net even wat tandjes steviger en gruiziger was. Was ik omver geblazen? Nee. Vond ik het wat? Apart vond ik het, maar goed, dat wil je als nieuwbakken supertrio helemaal niet horen over je eerste product waar je keihard voor hebt gewerkt. Met de kennis en inzicht van nu kan ik zeggen dat ‘Fire Horse’ geen vaste plek meer behoeft op de setlist. Want, Kevin en co. hebben sinds april met de langspeler ‘Out Of The Ashes’ meer dan voldoende troeven in handen om het publiek te overrompelen.
Vaker dan eens leggen de heren een Fu Manchu-achtig fundament neer. Soms voorzien van behoorlijk zware gitaarriffs, vaker van zwierig gitaarwerk dat verlichting brengt. Wat Stunnenberg wellicht niet zo goed beseft is dat hij pakkende en aanstekelijke refreinen kan schrijven. Het zorgt voor afwisselende sludge-, desert- of stonerrock-songs die prikkelen en uitnodigend zijn en soms zelfs refereren aan Britpop uit de ‘90’s (“Against The World”), rock uit de seventies (“Keep It Coming”) en psychedelica uit de sixties.
Ik heb Peter wel eens horen vertellen dat hij enorm onder de indruk is van wat Kevin bedenkt en in zijn vingers heeft. Kevin op zijn beurt kan alleen maar hopen dat hij eenzelfde rauwrafelige carrière kan opbouwen als Peter die heeft. In songs als “Trust” of “Do My Thang” lijkt het alsof Kevin geprobeerd heeft een opgefokt kwaadaardig karakter te typeren. Gelukkig lukt dat niet. Kevin zal nooit als Lemmy van Motörhead kunnen schrijven. Mooi, want nu blijken de songs gruizige rockparels die Fire Horse eigen zijn. De songs zijn een eigen en lang leven beschoren. Het is waarschijnlijk daarom dat Fire Horse “Helter Skelter” van The Beatles opvoert. Ook een krachtige klassieker die nog steeds relevant is. Met de tijd zal blijken of de songs van Fire Horse lijken op het werk van The Desert Sessions, van Fatso Jetson, van Queens of the Stone Age, van Masters of Reality, van Mudhoney, van Fu Manchu, Foo Fighters, Wolfmother, Fuzz of Zig Zags. Pardon? Fuzz was al eerder opgevoerd en gelinkt als de psychedelische band van Ty Segall, maar Zig Zags, moet ik dat kennen? Nee hoor, maar dezelfde Ty Segall produceerde dit Amerikaanse bandje dat zichzelf graag ziet als venndiagram van Black Sabbath, Black Flag and Motörhead. Zeg maar gerust Peters idee van muziek maken. Wees blij dat Stunnenberg snapt wat melodie en refrein kunnen bijdragen. Fire Horse is na een jaar al behoorlijk volwassen.
Hoewel ‘Out Of The Ashes’ meer doet denken aan een feniks is een Fire Horse volgens de Chinese astrologie en het jaar 1966 een paard met het element vuur. Dat is blijkbaar een intuïtief, vrijdenkend, extravert en leergierig beest. Laten we hopen dat de verstandhouding binnen de band nog heel lang goed en vol verwondering blijft, anders blijkt – en dat zeggen de Chinezen ook van Fire Horse – het beest tactloos, egocentrisch, onvoorspelbaar, onbevreesd en doof en blind is zodra het slechts op één doel gefocust is.
Tekst
Beeld
MEER VAN DEZE AUTEUR
In de podcast: Haarlem Buitenbeeld belichten Marius Bruijn en Sietske Roorda verschillende kunstwerken in de publieke ruimte. In de derde aflevering nemen ze vier kunstwerken onder de loep van vrouwen als verzetsheld, als manwijf of als muze.