WIES op Haerlems Bodem
Als je op de toneelschool, kunstacademie of conservatorium zit, droom je misschien van een carrière als bekend artiest in jouw ‘chosen art form’. Dat het niet makkelijk gaat worden weet je waarschijnlijk wel. Voor de bandleden van WIES is het dan ook een wonderlijke achtbaan waarin ze terecht zijn gekomen. Vanaf het prille begin ging eigenlijk alles goed. Ze wonnen prijs na prijs en veranderden in ongeveer een jaar van onbekende studenten tot artiesten met sterrenstatus. Drie jaar en een concertloze coronaperiode van ruim anderhalf jaar later, trad de driekoppige band afgelopen woensdag op in Patronaat en kregen wij de kans ze een aantal vragen te stellen.
Hoe gaat het met je bandje?
We ontmoeten de bandleden Jeanne Rouwendaal, Tobias Kolk en Dan Huijser bij de bar van de Kleine Zaal. We zijn benieuwd hoe het met ze gaat (en ja, we openden het interview dan ook met de vraag ‘Hoe gaat het met je bandje?’.). Eensgezind stemmen ze in dat het goed gaat. Sinds mei is de trein weer behoorlijk op stoom gekomen en zijn ze veel aan het optreden. Op de vraag wat voor hen de hoogtepunten waren deze zomer, maken ze een kleine top 3: Best Kept Secret, een uitverkocht Paradiso-Noord en natuurlijk Pinkpop. Overigens was dat laatste optreden niet eens het grootste publiek dat ze ooit voor zich hebben gehad; die primeur hadden ze al in april van dit jaar toen ze op het podium van de Ziggo Dome stonden in het voorprogramma van BLØF.
“We moeten aan de bak.”
Hebben ze het nog leuk samen? “Ja, gelukkig wel” zegt Tobias, “We zijn samen aan het groeien. We worden professioneler en het is fijn om dat te doen met leuke mensen.” Dan beaamt dat. Hij heeft zich als drummer pas later bij de band gevoegd als vervanger van Jasper Meurs en dat is natuurlijk voor iedereen even wennen. “Toch heb ik daarbij niets dan openheid en vertrouwen gekregen. Ik kreeg meteen alle ruimte om mezelf te zijn en mijn eigen ideeën in te brengen.” Tobias reageert daarop: “Tuurlijk is het wennen maar door die nieuwe input van Dan besef je ook: Oh fuck, we mogen het onszelf niet te makkelijk maken. We moeten aan de bak.”
ALS IK EEN ZIN IN MIJN HOOFD KRIJG, ZING IK HEM OOK METEEN.
Jeanne Rouwendaal
Genoeg ruimte dus voor creatieve inbreng. Hoe komen die nummers eigenlijk tot stand? “Het begint eigenlijk altijd gewoon met een gevoel of een gedachte die eruit moet.” vertelt Jeanne, “En hoe hoger de noodzaak is om dat verhaal te vertellen, hoe sneller het een nummer wordt.” Dan en Tobias houden zich verder niet echt bezig met de teksten, maar focussen op de sound. Overigens betekent dat niet dat Jeanne’s rol niet muzikaal is. “Ik ben misschien primair wel een schrijver maar toch ook helemaal muzikant. Als ik een zin in mijn hoofd krijg, zing ik hem eigenlijk ook meteen.”
Er wordt wel eens gezegd dat op instituten als het conservatorium of de toneelschool alle creativiteit eruit wordt gehamerd. Veel hedendaagse artiesten hebben dan ook hun opleiding voortijdig verlaten. Hoe heeft WIES dit ervaren? Tobias reageert als eerste: “Ik denk dat het sowieso afhangt van de school. Het zijn allemaal opleidingen waar je écht heel veel leert, maar voor mijn gevoel krijg je op het conservatorium van Amsterdam wel buitengewoon veel vrijheid om jezelf muzikaal en persoonlijk te ontwikkelen. Jeanne bevestigt dit. “De eerste twee jaar wordt vooral de basis gelegd. Zo leert iedereen bijvoorbeeld verplicht piano spelen. Maar in het derde en vierde jaar kun je echt gaan ontdekken wat bij je past. Zo is WIES eigenlijk al begonnen in de klaslokalen.”
Jammen met Seasick Steve: I’m your Walking Girl!
We zijn natuurlijk nieuwsgierig wat de bandleden van het mooie Haarlem vinden en of ze toevallig ook bijzondere herinneringen hebben aan onze stad. Bizar genoeg hebben ze allemaal hun verjaardag in de opnamestudio in Haarlem gevierd tijdens het maken van het album ‘Het is een WIES’. Leuke anekdote is dat Tobias een gitaar op Marktplaats had gevonden die hij graag wilde hebben. Terwijl hij aan het bieden was, waren Jeanne en Dan er ook op aan het bieden omdat ze hem de gitaar cadeau wilden geven. Uiteindelijk wonnen zij, maar hebben ze eigenlijk veel te veel betaald door het continu tegenbieden van Tobias. Ze hebben hem de gitaar voor zijn verjaardag gegeven, verpakt in papier waarop de volledige correspondentie met de Marktplaatsverkoper was geprint.
Jeanne heeft nog een mooie herinnering aan Haarlem en specifiek aan Patronaat. Als jong meisje was zij bij een optreden van Seasick Steve op Lowlands. Daar had ze, tijdens zijn nummer ‘Walking Girl’, een bord omhoog gehouden met de tekst ‘I’m your Walking Girl!’ Deze gedurfde grap leidde ertoe dat ze door hem herkend werd tijdens een ander optreden in Patronaat. Hij nodigde haar uit en dit leidde tot een spontane jamsessie van Steve en Jeanne, toen al hard aan de muzikale weg timmerend, in de kleedkamers. “Maar mijn mooiste herinnering aan Haarlem is vanavond. Want nu staan we hier voor het eerst als band helemaal met onze eigen show.” Een goede aftrap van het moment dat de deuren van de zaal open gaan en de band zich gaat voorbereiden.
Sticky beats met zoete akkoorden
De zaal vult zich snel en het is duidelijk dat veel van de aanwezigen trouwe fans zijn die ieder nummer woord voor woord meezingen. Het zijn veelal dezelfde gezichten die we ook al zagen bij hun optreden in de Philharmonie tijdens het ‘Alles is Nu’-festival, aangevuld met een flink aantal persoonlijke vrienden en familieleden van de bandleden. De sfeer is dan ook gezellig vertrouwd. Opvallend is hoe sterk en divers de band muzikaal is. De nummers vertolken moeiteloos indie-pop-garage-punk-rock vibes met sticky beats en zoete akkoorden. Ondanks hun leeftijd staan hier overduidelijk professionals die een superstrak optreden neerzetten. Dan speelt naast de drums ook keyboard en Tobias verruilt op zeker moment zijn bas voor een elektronisch toetsenbord waarmee hij hun nummer ‘Meisje’ een grappige Daft Punk-achtige twist geeft. Ook de twee nieuwe singles worden enthousiast door het publiek ontvangen.
Hun aantrekkingskracht is begrijpelijk
Jeanne is als gitarist ronduit sexy en stoer, maar door de kwetsbaarheid die zij in haar teksten en zang legt, is ze ook lief en aandoenlijk mooi. De aantrekkingskracht die WIES heeft voor jonge vrouwen en mannen die nog zoeken naar hun plek in de wereld, is dan ook begrijpelijk. De avond wordt afgesloten met stevige nummers als ‘Bandje’ en ‘Te laat’. De zaal danst en springt en Jeanne’s trotse moeder zingt ieder nummer mee vanaf het balkon. Na afloop staat de band geduldig een uur lang bij de merch-stand om te signeren en de fans te woord te staan. WIES is lief, stoer, toegankelijk, charmant en hopelijk nog heel lang te vinden op de Nederlandse podia.
Fotografie: Peter van Heun
Tekst
Beeld
OOK LEUK
Hoe staat Haarlem eigenlijk tegenover de viering van Keti Koti? Redacteur Marwa zoekt het Haarlemse verleden én heden rondom 1 juli voor je uit.