When Everything Was Magical

Muziek

28 dec.

We grijpen naar het verleden. We grijpen terug naar toen alles nog okee, mooi en fijn was. Daarom schrijf ik deze recensie maar toe aan het verleden toen deze plaat uitkwam maar overspoeld werd door alle ellende van de dag. De dagen ervoor waren magisch en daar kijken we met weemoed in de verte graag op terug.

In 2019 zag ik The Last Wave op Bevrijdingspop en was aangenaam verrast door het muzikale kunnen van de band. Zanger Lennart Klop wist zich te ontpoppen tot een vrijgevochten podiumheld, terwijl gitarist Marnix DuCroock subtiel alle zijpaadjes van de folk en de bluesrock aan het verkennen was. Het vijftal laat zich meevoeren in de grillen van zowel Klop als DuCroock. De ene keer kiest men doelbewust voor de rechttoe-rechtaan Oasis-rock, de andere keer borrelt de oude liefde voor flamenco en Latijnse invloeden weer op.
Alles wat in de tussentijd de revue passeert, is mooi meegenomen. En dan bedoel ik ook echt alles.

When Everything Was Magical

Met ‘When Everything Was Magical’ pakken de heren hun invuloefeningen verder op en openen ze de plaat met een sferische soundscape die zomaar kan verwijzen naar de prille progressive rock van Porcupine Tree, gevolgd door een meedeiner van een zeemansliedje en een ingetogen rocksong die uit het brein van Bertolf lijkt te zijn ontsproten. Lennart Klop laat horen dat hij alles in zich heeft om net zo’n goede songschrijver te worden als Bart van Liemt van The Sheer en Bade.

Zelfs als The Last Wave als een Eric Clapton leentjebuur speelt in het reggaegenre, dan nog sta je niet versteld van hoe logisch dat volgens de band klinkt. Alsof het oeuvre voortdurend en geheel traditiegetrouw en natuurlijk wordt opgerekt. Het strand, de zee en de golven laten zich niet temmen of breken. Alles is en komt zoals het komt. En dus is dan een bluesachtige Doors-track als vervolg heel logisch. Of een Eagles-song, of een typisch Americana-liedje dat gewoon voortkomt hier uit ons polderlandje. Kan het nog mooier? Jawel hoor, The Last Wave weet precies op het juiste moment niet te halveren, maar kracht bij te zetten met samenzang die er niet om liegt.

Alles op deze plaat is zomers, zonnig en grijpt terug naar een hittegolf aan het strand met slechts een karige golfslag.

Terug naar de kust in de zomer van vroeger

Als de laatste golf stopt, gaat de zon onder en kunnen we thuis teruggrijpen naar deze plaat. Daar hebben we geen avondklok voor nodig. Halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw ontstond een subgenre aan de Amerikaanse Westkust dat we nu Westcoast Yachtpop noemen. Da’s pop en rock met behoorlijk wat stemmingswisselingen en loomheid. Laat de glinsteringen van de zon op de waterspiegel maar op je inwerken. En geniet er gewoon van. Door de verzamelaar: Too Slow to Disco lieten Midlake, John Grant, Haim, Phoenix, Destroyer, Ariel Pink en Devendra Banhart zich verleiden om hun eigen ‘summer vibes’ te verwerken in eenzelfde relaxte aanpak die The Last Wave hanteert. Was The Last Wave zijn tijd ver vooruit? Of heeft men als eerste dit subgenre volledig eigen gemaakt? Laten we zeggen dat het verleden nogal magisch in elkaar steekt.

Meer info

Ga voor meer info naar de website van The Last Wave. www.thelastwavemusic.com

Update december ’21: In deze laatste week van het jaar kijken we terug op de artikelen die jullie het meest hebben gelezen in 2021. De review van het album ‘When Everything Was Magical’ van The Last Wave, staat op plek 4 en verscheen oorspronkelijk in januari van dit jaar.

Tekst