Tom de Haan – veertig dagen

Columns

1 mrt.

“Controle over uw leven online zou niet moeilijk moeten zijn. Daarom geeft Firefox u met elke update meer kracht,” verschijnt in mijn beeld na een automatische update van browser Firefox. Dit lijkt me nou gebakken lucht bij uitstek. Bijna aangebrand haast. ‘Controle over mijn leven online’ en ‘meer kracht bij elke update’, dat zijn de opgepompte woorden bedoeld als goedmakertje voor de tien seconden die ik moest wachten voordat ik weer met de browser aan de slag kon.

Beste Firefox, juist die tien seconden, waren mijn echte leven, voordat ik weer online ging. Wat was het leuk geweest als ze hadden neergezet: “De nieuwe update duurde tien seconden. We hopen dat je even van het echte leven hebt genoten.“ Want al die momenten tussen het één en het ander, dat is het leven. Er is een tuimeltekst die het mooi zegt: “Alles gebeurt tussentijds.” In een tijd van rood voor stoppen en groen voor gaan, gaat het om oranje, die tijd waarin alles nog mogelijk is.

Jammer alleen dat de officiële term dan weer ‘geeltijd’ is in plaats van ‘oranje’. In elk geval heeft de mensheid dit altijd wel goed aangevoeld. Er is in ons leven zoveel ‘tussentijd’. Die tijd waarin je ronddoolt, wacht, niet weet waar je bent en waar je precies heen gaat. Tijd waarvan we geneigd zijn om te denken dat het verloren tijd is, omdat er geen doelen zijn gehaald, terwijl het de tijd is waarin van alles is gebeurd.

Daarom is er een oude traditie, waarvan de meeste mensen het begin wel kennen als Carnaval, zonder te weten dat dat eindigt met Aswoensdag. Die dag markeert het begin van de veertigdagentijd, eindigend in de week van Palmpasen, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en dan: Paasmorgen. The Passion, je weet wel. Die veertigdagentijd gaat terug op de veertig dagen die Jezus volgens de evangelie-schrijvers in de woestijn doorbracht, voordat hij zijn lijdensweg begon. Maar dat is niet alles: die veertig dagen in de woestijn, verwijzen weer terug naar de veertig jaar dat een gevlucht slavenvolk vanuit Egypte in de woestijn doorbracht, op weg naar het beloofde land. Van rood naar groen, met veertig jaar oranje zeg maar.

Hier een idee, dat al eeuwen niet is ge-update, maar je toch helpt in het échte leven en je daarin misschien ook wel meer kracht geeft: gebruik die veertig dagen eens om op oranje te staan, door jezelf vragen te stellen zoals: waarin ben ik vastgeroest? Van welke dingen ben ik een slaaf geworden? Naar welk beloofd land ben ik eigenlijk op weg? En wie gaat er eigenlijk met me mee? Want, oranje springt voor je het weet op rood of op groen.

Tom de Haan

PS. Met het Stadsklooster Haarlem organiseer ik op woensdag (6 maart) in het koor van de Grote of St. Bavokerk, voor wie maar wil, een eenvoudige aswoensdag viering, om het begin van die veertigdagentijd te markeren. Van harte welkom. (Ingang aan de Oude Groenmarkt, deur open 19.15uur, aanvang 19.30uur, einde 20.00uur.)