Mendel Talentenshow
De eerste keer dat ik optrad voor een publiek in plaats van voor een spiegel, was tijdens de Mendel Talentenshow. Ik had uiteraard wel eens aan een playbackshow meegedaan of voor de klas iets voorgedragen, maar de Mendel Talentenshow was van een andere orde. In de aula van het Mendelcollege in Haarlem-Noord konden we 2 avonden ‘echt’ optreden voor schoolgenoten en ouders. Ik denk dat er zo’n 300 man in de zaal zat.
De show bestond uit een stuk of 30 acts die allemaal hun talenten konden laten zien. Dit betrof danstalent, zangtalent, komedie talent en zelfs een keer iemand die vrij goed kon jongleren. Een soort Holland’s Got Talent avant la lettre. Compleet met audities. Voor een jury bestaande uit enthousiaste docenten, die ook samen de schoolband vormden, moest je laten zien wat je in huis had. Een paar dagen later werd je wel of niet uitgenodigd om deel te nemen aan de show, inclusief volle aula. De dagen tussen auditie en uitslag, leefde je in een constante stress. Ik althans wel. Vanaf mijn tweede jaar op het Mendelcollege heb ik ieder jaar meegedaan en ieder jaar de stress ervaren.
Ik weet overigens vrij zeker dat we in 1998 de allereerste Hip-Hop act ooit waren die heeft opgetreden op de Mendel Talentenshow. Maar dat was niet mijn eerste optreden ooit. In 1995 rapte ik nog niet, maar speelde ik gitaar. Ik zat in klas 2B en had samen met Max een medley van Metallica nummers ingestudeerd op gitaar. We stonden in het programmaboekje aangekondigd als Met-Ley, een leuke woordspeling. Dit was de definitieve act: 2 jongens, 2 gitaren, 6 nummers van Metallica en enorm veel zenuwen.
De snaren van mijn gitaar voelden aan als messen die in mijn vingers sneden, mijn gitaar stroef door het klamme zweet in mijn handen en ik trapte mijn distortion pedaal zo hard in, dat het leek alsof ik ook drummer was. Maar na een minuut veranderde dit. Er gebeurde iets. Noem het magie. Ineens maakten de zenuwen plaats voor adrenaline, werden de akkoorden strak, de loopjes melodieus en de zang bruut. We stonden niet meer op het podium, we zweefden er net iets boven.
Het applaus was overweldigend.
Is het al voorbij? Kunnen we nog een nummer spelen? Ik wil dit nog een keer. Die magie, die adrenaline, die beloning. Ik gun iedere tiener die zingt voor een spiegel een Mendel Talentenshow. Het heeft mij geholpen in mijn droom en me gemaakt tot wie ik ben.
Tekst
OOK LEUK
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?