Groen licht
Ook dit jaar zijn er mensen die vluchtelingen aan de grenzen van Europa proberen te helpen, veroordeeld alsof ze mensensmokkelaars zijn. Aan de Poolse grens met Wit-Rusland, branden mensen nu een groen lampje bij hun huis, als teken dat vluchtelingen daar veilig voor hulp of advies terecht kunnen. Maar uit angst dat de Poolse autoriteiten ze daarvoor straffen, durven sommigen dat lampje niet te laten branden.
Tweeduizend jaar eerder, komen de hoogzwangere Maria en haar man Jozef aan in Bethlehem. Maar er is geen plek in de gastverblijven van het stadje. Uit armoe wordt hun kindje Jezus, de redder van deze wereld, geboren in een schuur. Dát is het kerstverhaal in een notendop: de hoop voor de toekomst, komt door de barsten van onze wereld binnen.
Op 10 december, de dag van de Rechten van de Mens, kleuren in heel Nederland en ook in Haarlem zoveel mogelijk huizen en kerken, waaronder ook de toren van de Grote of St.-Bavokerk, groen. Niet omdat altijd iedereen overal welkom moet zijn, maar wél omdat medemenselijkheid nooit bestraft mag worden. Uit solidariteit en in verbondenheid met alle mensen die het wagen om mensen in nood te helpen. Én in de hoop op een wereld waarin niemand meer hoeft te vluchten.
Meedoen? Kijk op www.groenlicht2021.nl en zie hoe Art Rooijakkers van een lege fles diksap een groen lampje probeert te maken.
Tom schreef deze column namens Raad van Kerken Haarlem, Protestantse Gemeente Haarlem, Stem in de Stad en Stadsklooster Haarlem.
Tekst
OOK LEUK
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?