Tom de Haan – Persoonlijk contact
Een Facebookberichtje van de politie: Fraudeurs worden steeds slimmer. Nu mensen gewend zijn aan de Whatsapp-oplichting, hebben oplichters een slim vervolgtraject opgebouwd, waarbij ze ná de ‘mislukte’ Whatsapp poging, namens de bank bij mensen op bezoek gaan. Het verhaal is dat er tóch iets met fraude lijkt te hebben plaatsgevonden met hun rekening. Dus komt de bank je persoonlijk helpen, bij je thuis. En daarvoor hebben ze je pinpas nodig. En de code. Later belt de échte bank, waarom je opeens zoveel geld hebt opgenomen…
Dus wij maar als verstandige burgers onderscheid proberen te maken welke berichten in de digitale wereld écht zijn. Scherp kijken we naar de opmaak en afzender van e-mailberichten, of de logo’s wel kloppen, of de url van de website waar je naar verwezen wordt wel oké is en of we niet per ongeluk iets fout doen. In de angst dat de bank straks niet gelooft dat ik de échte bezitter van deze rekening ben. Zo zijn we digitaal zoekend naar écht contact met de partij die je geld veilig beheert en je betaalgemak wil vergroten. Terwijl de crimineel op zoek is naar écht contact met ons om onze hele rekening over te nemen. Pas als de bank ziet dat we iets ‘raars’ doen met ons geld, komen ze in actie.
In de digitale wereld is iedereen gelijk. Je onderscheidt je alleen met wachtwoorden, gebruikersnamen, inlogcodes, vingerafdrukken en gezichtsherkenning en IP-adressen. En nog vult een hele generatie op Facebook vrolijk alle persoonlijke informatie in onder de posts die vragen naar de plek van je eerste date, het merk van je eerste auto en al het andere dat maar enige nostalgische waarde heeft en daarom vaak als verificatievraag bij een inlogprocedure wordt gesteld als je je wachtwoord bent vergeten.
Mensen zijn negen maanden zwanger voordat er een kindje geboren wordt. En wat er allemaal nog gebeurt vóórdat iemand zwanger wordt, vormt de inspiratiebron van onze hele literaire geschiedenis. Een social media-account maak je in tien seconden. Ik bedoel: Er is verschil.
We leven voor het échte leven, van hoop voor de toekomst en dierbare herinneringen, het leven waar dingen lekker ruiken en stinken, waar mensen aardig en onaardig zijn, ziek en gezond, soms gelukkig en soms ongelukkig, hoopvol of vol wanhoop. Het echte leven is waar je andere mensen op hun professionele rol en functie mag aanspreken zonder dat je eerst met je DigiD hoeft in te loggen om je ervaring te delen.
Cybercriminaliteit is een logisch gevolg van onze vlucht naar het digitale domein, maar criminelen raken pas echt aan de winnende hand als ze méér persoonlijk contact met mensen zoeken dan dat de officiële instellingen dat doen.
Tekst
OOK LEUK
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?