Thuiskomen
Beastie Boys rapten ooit No Sleep Till Brooklyn. Ik slaap ook het liefste thuis en ben dan ook altijd opgelucht als ik de afslag Haarlem/Halfweg kan pakken op de A9. No sleep till Haarlem. Zodra ik het Rottepolderplein oprij, ben ik voor mijn gevoel thuis. Ook al moet ik dan nog zo’n 10 minuten rijden.
Het is grappig om te merken welke dingen een thuisgevoel geven, los van alles dat zich achter mijn eigen voordeur begeeft. Als ik vanuit Velserbroek de rijksstraatweg op rijd, voel ik me niet direct thuis, maar zodra ik de Albert Heijn aan het Soendaplein in het vizier krijg, maakt zich direct een gevoel van rust en vertrouwen van mij meester. Dan ben ik echt heel dichtbij. En zeker als ik moet plassen, geeft dat net de boost aan mijn ophoud-discipline, die ik nodig heb om het te halen.
Het is ook maar net waar je vandaan komt, want als ik in Velserbroek ben geweest, heb ik niet het gevoel dat ik Haarlem echt heb verlaten. Maar als ik 2 weken op vakantie ben geweest, dan is het anders en geeft ieder herkenbaar punt het thuisgevoel. De fly-over richting de Ikea, de Waarderweg die door de Waarderpolder snijdt, Lunchroom Sea Cottage, waar ik nog nooit iets heb gegeten, maar wel altijd langskom, het gebouw van MSD, dat helemaal niet mooi is, maar wel herkenbaar, linksaf de Industrieweg op, het kamp rechts, Shurgard links, de Waarderbrug, het Spaarne, hoi Haarlem, ik ben weer thuis, heb je mij ook gemist?
Als ik net thuis ben na een vakantie, loop ik ook rond met dat gevoel. Ik denk dan altijd dat iedereen aan me kan zien dat ik net terug ben van vakantie. En als ik dan bij de Haarlemse Bakker gewoon word geholpen, alsof ik er gisteren nog was, ben ik oprecht in verwarring. Hallo! Ik was er 2 weken niet! Ik kijk wildvreemden op straat aan als ik naar huis loop en verwacht eigenlijk een welkom-thuis-knikje. Ik krijg niets.
Dus ik loop mijn huis in en onderweg van de gang naar de woonkamer geef ik mezelf in de spiegel het welkom-thuis-knikje. En eerlijk is eerlijk, hier ben ik ook pas echt thuis.
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?