Speciale Pinkster column van Tom de Haan
Komend weekend is het Pinksteren, het feest van de Geest. Van creativiteit en verbinding. Stadsdominee Tom de Haan leidt zondag de avonddienst met goede kerkmuziek in de Grote of St. Bavokerk. Als prelude op zijn dienst schrijft hij dit stuk voor Haerlems Bodem, dus leg je telefoon weg, het is tijd voor bezinning.
Twee bijbelverhalen vormen samen een belangrijke achtergrond bij dit feest. Eerst het verhaal van de toren van Babel uit Genesis 11, helemaal in het begin van de bijbel. Ik denk altijd aan dit verhaal als ik naar een mierenhoop kijk. De mens begint namelijk een grote stad met een hoge toren te bouwen. Niet om dichter bij God te komen, maar om naam voor zichzelf te maken, om zelf houvast te hebben en niet over de aarde verspreid te raken. God daalt dan maar af om een kijkje te nemen naar de toren en de stad. Dan staat er: “Dit is één volk en ze spreken allemaal een en dezelfde taal, dacht de HEER, en wat ze nu doen is nog maar het begin. Alles wat ze verder nog van plan zijn, ligt nu binnen hun bereik.”
Prachtig, zou je denken. Maar God vertrouwt het helemaal niet. Hij zorgt er voor dat de mens verschillende talen gaat spreken en elkaar niet meer verstaat. Zo wordt de angst van de mensen werkelijkheid, want ze raken verspreid over de hele aarde. Culturele diversiteit is volgens dit verhaal dus iets waar God voor heeft gezorgd, tegen de zin van mensen in.
Dan het tweede verhaal, het verhaal van Pinksteren uit het bijbelboek Handelingen: “2Plotseling klinkt er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar de discipelen zich bevinden geheel vult. 3Er verschijnen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreiden en zich op ieder van hen neerzetten, 4en allen worden vervuld van de heilige Geest en beginnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest wordt ingegeven.” En iedereen die van ver daar in Jeruzalem is gekomen, verstaat het, in zijn of haar eigen taal. Hier klinkt dus dit oude verhaal van Babel in door. Dat eerste verhaal waar God ziet waar de mens zelf toe in staat is, het niet vertrouwt en daarom de mens verschillende talen laat spreken en over de aarde verspreidt, mondt naar het einde van de bijbel toe uit in dit verhaal van Gods aanwezigheid in ieder mens in de Geest. Met als gevolg dat we elkaar, hoe verschillend ook, kunnen verstaan als we de taal van ons hart laten spreken.
Diversiteit en verschil is dus niet langer onze zwakte, maar een rijkdom die God ons geeft. Simpelweg omdat we niet weten hoe we dat aan onszelf zouden moeten geven. Dat geloof doet er ook vandaag nog toe. En tegelijk blijft de les van Babel overeind: onze eenheid zit niet in de dingen die we tastbaar delen: Een hoge toren, een grote kerk of de Euro. Onze eenheid is een gave van de Geest die over alle grenzen heen gaat.
Amen.
Meer info over de dienst vind je op: www.bavo.nl. Komende zondag is dat een Cantatedienst waarin Bachcantate 184 Erwünschtes Freudenlicht wordt uitgevoerd door Kamerkoor PA´dam en Nicolaasconsort onder leiding van Maria van Nieukerken. Anton Pauw bespeelt het Müller orgel.
Meer Tom de Haan? Lees zijn column over consumeren.
Foto: Wiebrig Krakau
Tekst
OOK LEUK
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?