Review Strong Viking Obstacle Run
Op zaterdag 25 oktober jl. was Haerlems Bodem aanwezig bij de Strong Viking Obstacle Run in recreatiegebied Spaarnwoude. Tijdens deze “Brother Edition” liepen mijn Vikingbroeder Floor Leloux en ikzelf de 13km. Dennis Cup was erbij als pers en voor de mentale support. Het was een dag om nooit te vergeten.
Dan kan het alleen maar mee vallen…
Graag begin ik deze review één dag voor de obstacle run. Terwijl Dennis en ik ons kantoor verlaten komen we de man tegen die in SnowPlanet het parcours heeft gemaakt en tevens aanwezig zal zijn als toezichthouder. Het eerste uit zijn mond wanneer we vragen om informatie: “Nou, het valt me op hoe sadistisch die gasten van de Strong Viking Run zijn…” Dat wil je niet horen de dag voor de beproeving, maar goed. In mijn hoofd maak ik het extreem zwaar, dan kan het alleen maar meevallen. Toch?
De dag des oordeel is aangebroken en wij lopen het terrein op. Er is parkeergelegenheid genoeg en het ophalen van de startnummers is zo gedaan. Lekker vlot. Er is een klein beetje zon en dat draagt bij aan onze gemoedstoestand, het zou eigenlijk gaan regenen. We zien de plattegrond en lezen dat er 35 hindernissen zijn. Damn, dat is niet mis. Dan is het tijd om het startvak te betreden. Thor om 12:40. We worden opgehyped door de host die scandeert: “Can I get a OORAH?! Waarop iedereen in ons startvak schreeuwt “OORAH!”
Klaar voor de start…
We tellen af en voordat we überhaupt kunnen beginnen met rennen, moeten we over een muur. Hier is hulp voor nodig want in je eentje is dit erg lastig. Iedereen helpt elkaar, ben je over de muur, dan trek je de persoon achter je omhoog enzovoort. We beginnen met een stevige looppas om wat afstand en rust te creëren. We zijn officieel begonnen. Na de eerst kilometer verandert het terrein in een modderbad. We zakken tot over onze enkels weg en het is zwaar. Je glijdt alle kanten op en moet je benen goed optillen wil je niet op je plaat gaan… We tijgeren door de modder, onder het prikkeldraad door, stormen over een muur heen en dan; een geul met water tot net onder de rand gevuld. Hierin dienen wij ons achterstevoren te laten zakken en via het hek (dat als plafond fungeert) naar voren te bewegen. Het water is ijskoud en door de schrik zijn wij nog wakkerder dan voorheen. Dan mogen wij een heuvel op tijgeren, wij gokken >75m schuin omhoog op een gladde modderige ondergrond. Mensen komen niet vooruit, glijden terug en wij manoeuvreren ons als gewiekste slangen door de mensenmassa. Damn dat was zwaar, maar bovenaan staat Dennis, dus lach ik naar de camera. Het volgende obstakel is de heuvel afglijden, dit is waarschijnlijk bedoeld om de spirit erin te houden en het werkt!!
We rennen door, het is koud, je merkt het hoogteverschil en waar de kou blijft hangen. Daarna is het bijna een blur van obstakels en rennen. We passeren de monkey bars, moeten een schild en hamer van hout dragen, klimmen de rosten op en dan… We bewegen ons langzaam naar SnowPlanet, hier maakte ik me zorgen om. We gaan naar binnen en voordat we het parcours in ons opnemen, constateren we allebei dat het verschrikkelijk koud is. Fuck it, RENNEN!
Ups en downs
We gaan over een pad en over een heuvel, tijgeren door een tunnel en gaan weer over een heuvel. Hierna moeten we even wachten in het warme gedeelte van SnowPlanet. We hebben het zwaar. Mijn kuiten zijn verkrampt en mijn Vikingbroeder Floor begint onderkoelingsverschijnselen te vertonen. Half bakkie thee gepikt en doorvlammen! Het houdt niet op, obstakel na obstakel waarbij de kou en modder te alle tijden aanwezig zijn. Zelfs het rennen is gevaarlijk want je glijdt makkelijk uit en kan zo je enkel verzwikken. We zagen al aardig wat mensen die onderkoeld werden afgevoerd, dit is no joke. De rest zal ik jullie besparen want anders is er niemand die na het lezen van dit stuk nog mee wil doen.
We zien het 12km bord, nog 1 km te gaan. Yes, fucking yes! Een nieuwe energy boost komt over ons heen. De laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst, de kramp komt terug en we zien op tegen de ‘icebucket’ wat het één na laatste obstakel is. 13km finish naar links, we kruipen door een tunnel en zien de ijsbak. Er is veel toezicht en hier is qua doorloop wat stagnatie. Dat is niet vreemd want zodra je één been in de bak doet schrik je van de kou. Fuck it, we zijn er bijna. “Go, go, go!”, roept Dennis die ons aan het filmen is in zijn droge en warme outfit. Met mijn hoofd ga ik onder, ‘hier moet ik zo snel mogelijk uit’, dacht ik. Een nieuwe boost en Floor en ik bewegen ons naar de laatste hindernis: het beklimmen van het podium. Verkleumd en moe als we zijn, is dit nog een hele opgave. En dan, EINDELIJK we made it! Wij zijn boven en genieten niet van het uitzicht, want wij willen naar beneden. “Yeaaaaaaaah!” roept Dennis, nog altijd filmend. Als twee bazen lopen we het podium af; moe, koud maar voldaan. Dit was een ervaring om nooit te vergeten. Zo’n ervaring die je verteld op verjaardagen en de mensen je aankijken alsof je gestoord bent, gemengd met bewondering. Wij kunnen trots zijn en dat zijn wij ook.
Conclusie
De Strong Viking Brother Edition was een loodzware beproeving in een slechte periode van het jaar. De obstakels zijn zeker zwaar, maar voor Floor en mij was de kou de echte boosdoener. Misschien ligt het aan ons lage percentage lichaamsvet, of wij stellen ons aan, dat laat ik aan de lezer over.
De Obastacle Run was goed georganiseerd; er is veel toezicht, onderweg zijn er plekken waar je water en een banaan kan krijgen en zelf het T-shirt halen aan het eind gaat vlot. Ook het douchen en de locate voor de tassen en jassen is strak en duidelijk geregeld. Een kleine kanttekening is het feit dat de route soms onduidelijk is. Wij passeerden dan ook mensen van de 19km die niet wisten waar ze heen moesten. Zelf hadden wij ook soms onze twijfels en dat is wel een punt van aandacht. Dit moet beter want je wilt tijdens de run geen rekening houden met de gedachte, of je wel goed loopt Je wilt GAAN! Iets dat zeker gezegd moet worden is dat deze run veel zwaarder is dan Mud Masters. Bijna iedereen die wij passeren met een mud masters shirt spreken we aan over het verschil en iedereen beaamt dat de Strong Viking Run veel zwaarder is. De saamhorigheid is geweldig en zodra je over de finish komt krijg je een nieuwe (en tevens laatste) boost aan energie. Wow, dat wij dit gedaan hebben. OORAH!!!
We komen nog met een filmpje om te laten zien hoe gestoord het is. Go pro footage is de bomb. Stay tuned!!
Tekst
OOK LEUK
Paramedisch natuurgeneeskundig therapeut Alexia Venema weet als geen ander hoe de natuur je kan helpen gezond te worden én te blijven. In 2023 viert ze het vijfjarig jubileum van haar praktijk ‘Natuurlijk Gezonder’, waar ze mensen met klachten en overgewicht met behulp van voeding helpt om weer regie te pakken over hun lijf en leven.