Opkrabbelen van Haerlems bodem
Timo Eichholtz (1988) groeide op op de grens met Aerdenhout, in een doorsnee gezin dat elk jaar op vakantie ging, met ouders die ervoor zorgden dat het hun kinderen op materieel vlak aan niets ontbrak. Toch kwam hij als gevoelig en onzeker jongetje al jong in aanraking met alcohol en drugs. Onder invloed was het dagelijks raak: als hij zijn oma’s invalidenautootje niet in de prak reed, schraapte hij een nog te bezorgen pizza van het asfalt, zocht hij ruzie in de kroeg, raakte hij zijn baan kwijt of werd hij verlaten door een geliefde. Hij verkeerde opvallend vaak in levensgevaar. Door een ongeluk, een overdosis of ruzie met de verkeerde mensen. Timo schreef in vijf jaar tijd alles op, in gezelschap van het engeltje op zijn schouder. Het boek ‘Het verhaal achter mijn blauwe ogen. Mijn gevecht terug’, dat eerder deze maand uitkwam, is het inspirerende resultaat. Haerlems Bodem sprak hem erover in één van zijn favoriete koffietentjes in de stad.
Koffie en een laptop
Die koffietentjes speelden een belangrijke rol in de totstandkoming van het boek. Timo slenterde met muziek in z’n oren door de stad, deed een koffietje hier en een koffietje daar, en kroop in een hoekje met zijn laptop om te schrijven. “In de eerste instantie uit verveling, maar al snel bleek dat ik het heel leuk vond. Ik heb in die tentjes echt iets moois tot stand gebracht.” Rauw, eerlijk en met de nodige zelfspot schreef hij over de meest onwaarschijnlijke, vaak levensgevaarlijke avonturen. Als lezer laveer je constant tussen ongeloof, bewondering, ongemak en een niet aflatende sense of impending doom: want wat is Timo’s volgende (mis)stap? Wat ook bijblijft, is de indrukwekkende openheid waarmee hij zijn donkerste gedachten beschrijft. “Ik schreef door in de periodes dat ik een terugval had. Daarom is het zo rauw. Ik heb delen van het verhaal onder invloed geschreven en kon die donkere energie er daardoor in stoppen. Het boek liep synchroon met mijn proces. Daarom komt het zo binnen.” Maar ook de enorme kennis van de middelen waarmee hij in de loop der jaren in aanraking kwam, druipt van de pagina’s en is onwijs interessant.
“Ik heb in die koffietentjes echt iets moois tot stand gebracht.”
De man achter het masker
Hoe reageerde Timo’s omgeving op het boek? Wisten de mensen om hem heen eigenlijk van de ernst van de situatie? “Ze wisten wel van mijn verslaving, maar de dingen die ik uitvrat en de dingen die zich afspeelden in mijn binnenwereld, dat wist niemand. Familieleden reageerden allemaal geschokt, ze hadden geen idee van de hoeveelheden drank en drugs die ik naar binnen gooide. Familie moest het boek af en toe echt wegleggen.” Het was niet zo gek dat Timo mensen ondanks zijn zware verslaving gemakkelijk op het verkeerde been kon zetten. “Ik kon het heel goed verbloemen, zeker toen ik nog veel trainde. Ik zag er altijd goed uit; afgetraind, zonnebankje eroverheen. In mijn boek schrijf ik uitgebreid over deze maskers en door dit te doen, zet ik ze ook af.”
“Mijn familie moest het boek af en toe wegleggen.”
In Haarlem krijgt Timo zijn leven maar niet op de rit. Een nieuwe start in Breda biedt ook geen soelaas; zijn demonen liften gewoon met hem mee in de kofferbak. Eenmaal terug in zijn thuisstad lijkt een ernstig scooterongeluk in 2017, waardoor hij lichamelijk volledig in de kreukels ligt en meer dan een jaar moet wachten op een nieuwe heup, het kantelpunt in zijn herstel. In werkelijkheid zijn de twee jaar van clean-zijn vanaf 2015 het moment waarop het roer al om is gegaan: met hulp van zijn mentoren ervaart hij een periode van lichtheid, inzicht, liefde en vertrouwen. Hij komt eindelijk dichterbij zichzelf, na jaren van vluchten in verdovende middelen. “Tijdens de ellendige periode na mijn terugval en het ongeluk dat daarvan het gevolg was, kon ik terugdenken aan de Timo die ik kon en wilde zijn. De Timo die ik al twee jaar was geweest. Ik had iets om voor te vechten.”
Heldere blik
Die Timo zit nu tegenover me: open, ontspannen en met een paar doordringende blauwe ogen die helder de wereld in kijken. Ik vraag hem voorzichtig of hij nooit bang is om weer terug te vallen. “Nee, absoluut niet,” is daarop het kordate antwoord. “Ik ben niet bang voor drugs, heb die angst eigenlijk ook nooit gehad. Terugvallen was achteraf een bewuste keuze. Om echt van verslaving te herstellen, ‘you have to give a fuck’. Ik sta er inmiddels zo ver vanaf. De tijd verstrijkt, er komen nieuwe herinneringen. En ik heb het imago dat aan me kleefde kunnen ombuigen. Ik zou met oude vrienden nu zelfs gewoon een bakkie kunnen doen.”
“Ik zou met vrienden van vroeger nu gewoon een bakkie kunnen doen.”
Mensen hebben vaak een enorm vooroordeel over mensen met een verslaving of verslavingsverleden. Timo voldoet niet aan dat beeld. “Bijna niemand die ik ken die herstellende is van een verslaving, voldoet aan dat beeld,” benadrukt hij. “De mensen die ik op meetings zie (12-stappen programma, red.), zijn mensen zoals jij en ik. Jij zou er kunnen zitten, of een advocaat. Het zijn mensen die bewust voor herstel hebben gekozen, het zijn niet de zwervers onder een brug met een naald in hun arm. Nee. Het zijn gewoon mensen zoals jij en ik.” Timo hoopt met zijn boek te kunnen bijdragen aan een stuk preventie en bewustwording. “Ik hoop dat mensen zichzelf erin herkennen en op tijd ‘afhaken’. Ik hoop vooral dat ze zien wat niet werkt. Ook hoop ik dat het helpt om te lezen over mijn extreme verlatingsangst en het effect dat dit had op de manier waarop ik omging met vrouwen. Ook daarop rust nog een groot taboe.”
“Om echt van verslaving te herstellen, ‘you have to give a fuck’.”
Aandacht voor lichaam en geest
Ondertussen kijkt hij vooruit, met een hoop mooie plannen voor de toekomst. “Er komt een vervolg op m’n boek, ooit. Ook is er een idee aan het ontstaan van een combinatie tussen coaching, personal training en suppletie (het werken met voedingssupplementen, red.). Als je aandacht besteedt aan lichaam én geest, kun je processen versnellen en versterken. Ik heb op dat vlak veel ervaring opgedaan en het is echt mijn passie. Ik heb geluk dat ik mag leren van de allerbeste leraren en healers.” Een ding is zeker: die Timo komt er wel.
Herken je jezelf in Timo’s verhaal? Neem hier contact met hem op. Hij staat je graag te woord. Via timoeichholtz.nl bestel je ook zijn boek.
Foto's: Rob Ouwerkerk
Tekst
Beeld
OOK LEUK
Paramedisch natuurgeneeskundig therapeut Alexia Venema weet als geen ander hoe de natuur je kan helpen gezond te worden én te blijven. In 2023 viert ze het vijfjarig jubileum van haar praktijk ‘Natuurlijk Gezonder’, waar ze mensen met klachten en overgewicht met behulp van voeding helpt om weer regie te pakken over hun lijf en leven.