Marianne Overbeeke – De lichtjes van Mulisch
Schrijven is niets anders dan het gekwetter in je hoofd tot bedaren te brengen en dat lukt mij het best na een ommetje. Op de warmste dag van het jaar mengde ik me tussen de toeristen om naar het beeld van Harry Mulisch te gaan. Harry, of eigenlijk alleen zijn hoofd, staat een beetje verscholen aan de zijkant van de Grote Markt, ter hoogte van de Hoofdwacht. Ik had eerder gehoord dat er lampjes in het beeld zijn verwerkt, zodat als het donker is toch de geest van Mulisch bleef stralen. Dat leek me een treffende omschrijving van ‘s mans ego, want de succesauteur van De aanslag en De ontdekking van de hemel stond niet bekend om zijn bescheidenheid. Het beeld toont Harry als een jonge god met een peinzende mond en een herkenbare neus.
Ik posteerde me achter het kunstwerk, tevergeefs turend in het lege achterhoofd. Toen ik met mijn hand boven op de sokkel rondtastte naar de aansluiting van een elektriciteitskabel, onderwijl koeltjes de geamuseerde blikken van de terrasbezoekers van Brinkman negerend, werd ik aangesproken door een oudere dame vergezeld van een iets jongere dame, type Heemsteedse chic. Moeder en dochter, samen een dagje uit in Haarlem. “Ja, dat is Harry ten voeten uit,” zei de oudste. “Kende u Mulisch?” vraagt ze aan mij. “Tot mijn spijt niet,” antwoordde ik en hield mijn mond want ik voelde dat er een verhaal aan zat te komen. “Ik wel,” antwoordde ze, “ik zie hem nog zo voor me, een statige man in een camel coat op het terras van Americain. Hij was zeer prominent aanwezig, praatjes voor tien, om het zo maar eens uit te drukken.” Even gleed er een lachje over haar gezicht. “Je was bang dat hij avances maakte,” spoorde de dochter aan, maar moeder hapte niet. “Ach, dat weet ik zo niet meer.” Het gesprek doofde snel uit.
Rob Ouwerkerk
“Weet u of er lichtjes in het beeld verwerkt zijn?” vroeg ik nog, maar beide dames moesten het antwoord schuldig blijven. Eenmaal thuis zoek ik het op internet op en warempel, beeldhouwer Jikke van Loon had in 2013 wel degelijk verlichting aan het hoofd van Harry toegevoegd en tegelijkertijd geregeld dat het beeld onder een boom geplaatst werd zodat het ’s avonds in het donker de lampjes nog beter zouden opvallen. www.jikkevanloon.com.
Dat Harry nu permanent in de schaduw staat omdat de verlichting kaduuk is, moet een merkwaardige speling van het lot zijn.
Meer Marianne? Lees hier haar vorige column Dampende Koeienlijven.
Tekst
OOK LEUK
Moedige Haarlemmers: Kenau en Ripperda. Redacteur Marwa vraagt zich af wat zij hebben betekend voor Haerlems Bodem?