Klagen met Krouwels – Plastic

Columns

5 mei

Plastic. Het product dat we anno 2019 steeds minder willen gebruiken. Maar op plastic bezuinigen is niet zo simpel. Als er één product in ons dagelijks leven is geïntegreerd als een six-pack ring om een jong schildpadje, dan is het wel plastic.

Hoelang is het geleden dat jij voor het laatst een foto zag op social media van een dode dolfijn, doorlopen met plastic zooi? Of een gezellige pinguïn die worstelt met een tasje dat maar één keer gebruikt is voor – misschien wel – jóúw kaascroissantje. Kan niet lang geleden zijn…

En ik hoor lezers nu denken: Maar Joris, ik en mijn hele GroenLinks-gezinnetje recyclen het afval zó ontzettend goed! Wij zijn zo circulair dat zelfs de cavia alleen nog maar in rondjes loopt.
Maar dat is dus ook al niet voldoende. Ik las laatst dat het overgrote deel van ‘gerecycled’ plastic alsnog op de brandstapel belandt. Het hergebruiken kost zoveel meer knaken dan het produceren van plastic. Dus is werkelijk minder plastic verbruiken de enige optie.

En nu jij dit leest gaat het jou ook opvallen; houten tandenstokers? Per stuk verpakt! Een plastic bodem onder twee citroenen met daar nog een wikkel omheen! Een tros bananen (waar de verpakking biologisch al bij zit) gezellig in een tassie. Ik krijg medelijden met de vuilnisverbranders die dag in dag uit onze bergen plastic verdampen tot giftige gassen in de dampkring.

Maar ook als we als heel Haarlem plasticloos gaan winkelen zijn we er nog lang niet. Hebben jullie gezien hoeveel krakende plastic zooi er na Koningsdag door de straten zwerft? En zeg eens eerlijk, hoeveel individuele plastic bekertjes heb jij uit geconsumeerd op Bevrijdingsfestival?

En dan zwijg ik nog over de Haarlemse horeca, daar wordt nog zo gigantisch veel plastic weggeflikkerd: rietjes, folie, ongebruikte stampertjes voor die éne tonic. Elk duurzaam hart moet hard huilen als ze het van dichtbij zouden meemaken.

Met hoopvolle glimlach lees ik over de ‘zero waste’ initiatieven van Haarlem, maar begrijp ook goed hoe uitdagend dat moet zijn.

Mijn deurbel gaat. Mijn nieuwe wijnglazen zijn eindelijk binnen. Ik laat mijn kleine neefje spelen met het bubbeltjesplastic. Uit mijn koelkast grabbel ik een Friese Vlag Breaker. Ik weet niet hoe snel ik hem op heb. Huppakee, binnen een seconden of tien bij het vuilnis.

Het is ook niet makkelijk.

Meer Joris? Lees hier zijn bedenkingen om de Formule 1 naar Zandvoort te halen.

Foto: Hans Palmboom.