KLAGEN MET KROUWELS – Babyfeestjes

Columns

14 mei

Het aantal verwekte baby’s in de lockdown is hoog. Tenminste, dat denk ik. Echt bewijzen kan ik het niet, maar het is een schatting naar aanleiding van mijn feeds op social media. We zitten nu al meer dan een jaar in een maatregelen-maatschappij dus de eerste lockdownbaby’s zijn een feit. En deze baby’s hebben toch een mazzel gehad! Echt. Want buiten coronatijd is negen maanden opgroeien in de buik van je mama een vermoeiende klus.

Baby's van mijn generatie hadden het makkelijker; véél minder buikstress. Er bestond immers maar één feestje; de geboortedag. En zelfs dat gebeurde doorgaans in de privésfeer. In de woorden van mijn vader: “We wilden ook eerst wel even zien hoe je eruit zag,”.

Maar foetussen anno 2021 hebben het er maar druk mee. Als ongeboren baby moet je er vanaf dag één geweldig uitzien want je wordt non-stop gefotografeerd en gefilmd. Eerst een medische echo, gevolgd door een gender echo (mét bijpassende gender reveal-party) en een pret-echo. En dan de sociale verplichtingen: een babymoon, een babyshower, dan een babybevalling, een baby afdrogen en tot slot eindelijk een geboortefeestje. En hiervan heb ik er slechts eentje uit m’n duim gezogen.

Een vermoeiend rooster. En dan tel ik alle posts en stories nog niet mee.
Als het ongeboren nageslacht zélf had moeten reageren op de 95 comments en hartjes had moeten plaatsen bij de 441 likes, was het baby'tje er misschien al prenataal aan onderdoor gegaan. Ik overdrijf, maar een geboorte-burn-out was dan eerder regel dan uitzondering.

Een kersverse moeder in mijn vriendenkring plande alle feestjes heel tactisch tussen de lockdowns door en de babyshower via Zoom. Alleen de pakketbezorger is voor de aangelegenheid langsgekomen. Zo’n vier of vijf keer die week.
“We zijn echt dolgelukkig, maar ze huilt zoveel.” zei ze na de bevalling tegen me. Ja, vind je het gek? Dat ding is nog geen twee weken oud en heeft nu al een giga kater.

Ik was bij één van haar babyfeestjes in de zomer. Ik heb met ruim dertig vrienden en familie champagne gedronken uit een speen in een tuin die was bezaaid met meer ballonnen dan een gemiddelde Amerikaanse politieke conventie. Op het raam van de voordeur was een opblaasanusje geplakt van wat ik denk dat een ooievaar moest voorstellen. Echt. Too Much.

Tijdens de raadscommissie deze week meldde de voorzitter dat Haarlemse wethouder Robbert Berkhout afwezig was. Hij is namelijk vader geworden van een dochter. Mijn hart smolt bij het idee; volgens mij is hij een fantastische vader. Ik wist van niets; ik had nog geen bericht gezien op mijn tijdlijn. Zijn dochter begint het leven met een social media-loos bestaan. Klasse, een voorbeeld voor de stad! Al heb ik dat met deze column nu misschien een klein beetje verpest.

Tekst