Een vrouw en een kameel lopen samen over straat….

Hoe de Haarlemse Tamar full-time avonturier werd.

Tamar Valkenier wordt ook wel de Haarlemse Floortje Dessing genoemd. Ze reist de wereld rond en schreef een boek over haar bijzondere leven. Afgelopen week was ze weer even terug in haar geboortestad na een flinke wandeling vanuit Limburg… met haar kameel Einstein. Tja, je bent avonturier of niet. Inmiddels is ze weer op de terugweg naar Sittard waar Einstein een plek krijgt op een zorgboerderij, zodat hij lekker kan uitrusten en andere mensen blij kan maken. Haerlems Bodem wist Tamar nog net op tijd te treffen bij zorgboerderij Stal Starro in Hoofddorp. 

Meteen worden we naar de bak geleid waar Einstein ligt te zonnebaden. Einstein is zo mak als een lammetje en we mogen hem lekker even aaien. Hij is pas één jaar oud, dus er moet hem nog van alles aangeleerd worden. Zo weigerde hij eerst het zand op te gaan. Tamar was dan ook wel erg benieuwd wat hij van zijn nieuwe overnachtingsplek zou vinden. Einstein stond een hele tijd stil voor de bak en wilde niet naar binnen, totdat hij uiteindelijk ontdekte dat zand superlekker zacht is en perfect om in te rollen. Tamar zelf slaapt naast hem in het gras en hoeft alleen te betalen voor wat te eten en drinken. Andere vaste lasten zoals een huis, een hypotheek of abonnementen heeft ze niet, dus dat maakt het makkelijk. Ze krijgt zelfs heel veel aanbiedingen van mensen in het land om te komen overnachten. “Loop met een kameel door Nederland en alle deuren gaan open”.

Een kameel is de liefste van de wereld

Nu vraag je je misschien af: waarom loopt iemand met een kameel door Nederland? 
‘Gezellig dier om mee te wandelen’ zo blijkt het eenvoudige antwoord. Vroeger hield Tamar niet zo van dieren (ze hadden alleen een kat als huisdier), maar in Mongolië heeft Tamar gereisd met een hond, een kameel en een paard. Zo leerde ze van dieren te houden en op ze te vertrouwen. Ook leerde ze door de omgang met dieren heel veel over zichzelf. Terug in Nederland mistte ze vooral de kameel, het liefste en sociaalste dier van de wereld volgens Tamar. Algauw ging ze daarom uitzoeken of het in Nederland mogelijk is om een kameel te hebben. Er was één handelaar waar ze terecht kon. In Limburg. Ze besloot hem persoonlijk op te gaan halen en met kameel en al terug te lopen naar Haarlem, haar geboortestad, om vrienden en familie weer te zien, haar boek te promoten en andere mensen te inspireren met haar levenservaringen.

Via haar netwerk leerde ze hoe ze het beste voor de kameel kon zorgen. Dat is typisch Tamar: ze zoekt altijd iets dat ze nog niet kan of gedaan heeft, maar wel heel graag wil kunnen of doen, anders is het saai. Ze zoekt dan uit hoe alles moet en traint ervoor en pas na een degelijke voorbereiding gaat ze op pad. De expedities zijn vaak gevaarlijk dus je moet goed voorbereid zijn om het veilig te kunnen uitvoeren. Daarom is ze ook zo kieskeurig wie ze kiest als reisgezel. Ze wil zeker zijn dat diegene geen blok aan haar been wordt. “Je bent volledig op elkaar aangewezen en moet elkaar dan ook echt kunnen vertrouwen. Ik kom onderweg liever spontaan iemand tegen die dezelfde kant op gaat en waarmee ik een tijdje kan optrekken, maar die daarna weer zijn eigen weg gaat.” Een kameel blijkt echter een prima loopmaatje.

Tijd voor iets anders…en weer iets anders

Zodra Tamar iets onder de knie heeft, vindt ze het vaak saai worden en wil ze weer iets nieuws gaan uitproberen en ontdekken. Daarom heeft ze haar baan als sterrenkok en recherche-psycholoog opgegeven. Het was erg leuk om te doen, maar teveel van hetzelfde. Daarvoor deed ze twee studies en had ze een fulltime baan ernaast. Dus veel tijd voor reizen was er niet. Toen de studies afgerond waren, spaarde ze al haar vakantiedagen op om een lange verre reis te maken. Het was fantastisch maar ook veel te snel weer voorbij. Ze baalde dat ze daarna eerst weer een jaar lang hard moest werken en sparen voordat ze weer op vakantie kon. Een sabbatical nemen leek haar een stuk beter.

Die sabbatical duurt nu al 6 jaar. Hoe de toekomst er dan uitziet voor haar? “Ach, dat komt zoals het komt.” zegt ze: “Misschien krijg ik een vriend en wil ik settelen en zwanger worden. Ik weet het niet. Onlangs heb ik me ingeschreven om expeditiearts te worden, maar het zou ook zo kunnen dat ik zelf een zorgboerderij ga beginnen of een grote boomhut ga bouwen. Ik ben nog jong, dus alles kan.”

Lapland, Rusland of toch eerst IJsland?

Ook haar plannen voor de korte termijn zijn wat vaag en veranderlijk, maar schaatsen over het Baikalmeer in Rusland staat op het lijstje evenals het meetrekken met nomaden in Lapland. Oh, maar eerst nog naar IJsland om één te worden met de natuur. In ieder geval weer weg uit Nederland. Reizen is voor Tamar meer dan nieuwe ervaringen opdoen. Het is ook nadenken over gebeurtenissen in haar leven, leren mensen te vergeven, mensen leren kennen en ontdekken wat ze leuk vond aan hen en wat niet. En uitzoeken of ze die eigenschappen ook in zichzelf herkende. Tamar ontwikkelt zich met elke ontmoeting. “Ik verbaas me soms dat zo’n stads opgevoed meisje, zo goed overweg kan met nomaden, jagers en allerlei andere mensen die zo totaal anders leven dan ik. Daaruit blijkt maar weer dat alle mensen eigenlijk hetzelfde zijn, hetzelfde willen, dat iedereen verbonden is met iedereen. Daar ben ik dankbaar voor.”

Meer bijzondere verhalen van Haerlems Bodem? Lees dit maar eens.

Fotografie: Stefan Witte

Tekst

 

Beeld

 

OOK LEUK

 

OOK LEUK

ADVERTENTIE

VOLG ONS

 
Vorige
Vorige

‘Eine nacht in Venedig’: een onvergetelijke zomeravond in Caprera die je niet mag missen

Volgende
Volgende

Een stukkie cultuur aan je muur