De Dolly Dots zetten Philharmonie op z’n kop

Muziek

4 okt.

Zo ongeveer iedere vrouw die tussen 1960 en 1975 is geboren weet direct waar het over gaat als je zegt ‘Do wah diddy diddy dum diddy do’. En anders toch wel bij ‘Love me just a little bit more’. Een generatie groeide op met de Dolly Dots; de zeskoppige meidenband die al volle zalen trok toen de Spice Girls nog niet eens in de luiers lagen. Het is dan ook niet gek dat 40 jaar later de grote zaal van de Philharmonie tot de nok gevuld is met vrouwen van een jaar of 52 waar de Dots nog één keer neerstrijken met hun hits en verhalen. Natuurlijk was Haerlems Bodem er ook.

Een plastic tas vol rozen

Voor de zaal open gaat is het in de foyer een rumoer van jewelste. Overal staan groepjes vrouwen opgewonden te kletsen. Hier en daar zie je een ‘verdwaalde’ man tussen de gezichten. Op een bankje zitten Priscilla (52) en Monique (52). Priscilla draagt een t-shirt met een foto van een jong meisje tussen de Dolly Dots erop. “Ik heb de Dolly Dots in 1979 ontmoet en mocht toen een paar foto’s maken, maar die zijn helaas mislukt. Via Angéla (red: Kramers) kreeg ik bij een optreden bij de Pasar Malam een tweede kans. Daar is deze foto van. Geweldig toch!” zegt ze glimmend van trots. Monique weet nog goed dat ze de Dolly Dots zag optreden in Ahoy. “Ik kon 2 dagen niet meer lopen van de spierpijn. Zo heb ik staan dansen en springen.” Naast haar staat een plastic tas vol rode – en een paar witte rozen.

Alleen nog maar verliefder

Verderop ontmoeten we Ilse (52), Sigrid (51) en Mandy (52). Zij, nog twee andere vriendinnen en een van hun dochters zijn gezellig samen uit. Mandy laat de anderen nét een foto zien uit de vroege jaren 80 waar ze als ‘pak ‘em beet’ 13-jarige op staat met een grote bos getoupeerde krullen in een hoge staart bovenop haar hoofd. Ze vertelt: “Indertijd had ik een vriendje die op mijn verjaarspartijtje in vol ornaat een nummer van de Dolly Dots playbackte. Alleen bleef de plaat steeds hangen waardoor hij heel ongemakkelijk steeds hetzelfde stukje opnieuw moest zingen. Ik werd daardoor nog verliefder op hem. Nee, het mocht niet baten. We zijn nooit getrouwd, maar leuk was het wel.”

“Wel heftig hier met al die puberale vrouwen.”

Patrick valt als jonge man behoorlijk op tussen het publiek. Hij is hier met zijn zus en moeder. “Ze is jarig en we hebben haar verrast met een etentje en kaarten voor deze voorstelling.” Zijn moeder staat glunderend naast hem. Hij vervolgt: “ Ik ken de nummers van de Dolly Dots maar een klein beetje, maar ik vind het wel leuk hoor. Wel heftig hier met al die puberale vrouwen.”

Opvliegers of niet, er zal gedanst worden vanavond!

Het is tijd om de zaal in te gaan. Het licht gaat uit en al snel betreden de Dots het podium onder luid gejuich van het aanwezige publiek. In strakke rode catsuits openen ze de show met het nummer ‘What a night’. Opvallend is hoe goed deze 60+-ers eruit zien. Nog steeds zijn ze een voorbeeld; niet meer voor tienermeisjes maar voor de moderne vrouw na de overgang. Zingend en swingend brengen ze de stemming er direct goed in. Op de oproep om vooral ‘lekker los te gaan’ wordt in eerste instantie voorzichtig door slechts drie dappere dames gereageerd, maar als snel staat de hele zaal lekker mee te deinen. Opvliegers of niet, er zal gedanst worden vanavond!

Zelfspot, een beetje melancholie maar vooral met veel lol

De twee uur durende voorstelling is niet alleen een line-up van de bekende en minder bekende nummers, maar Anita, Angéla, Esther, Patty en Angela delen om beurten ook hun verhalen. Over hun carrière, hun vriendschappen, relaties, kinderen en het verlies van hun zesde ‘zusje' Ria Brieffies. (DollyDot-fan van het eerste uur Monique loopt tijdens dat gedeelte naar het podium en legt een paar bossen rozen neer). Met zelfspot, een beetje melancholie maar vooral met veel lol blikken de dames terug op de afgelopen 45 jaar. Het geeft de avond een extra dimensie en versterkt de band met het publiek. Maar uiteindelijk gaat het toch ook om de muziek. Vocaal is niet iedere Dot even sterk en de Doe Maar-medley die na de pauze voorbij komt had wellicht niet gehoeven, maar in samenzang zijn ze nog steeds ijzersterk. De sound is net zo uniek en herkenbaar als in de 80’s.

Wanneer de voorstelling zijn einde nadert komen de dames de zaal in en swingen mee met het publiek. En met de hits ‘She’s a liar’ en 'Love me just a little bit more’ sluiten de Dolly Dots de avond grandioos af.

Fotografie: Peter van Heun

Tekst