Dagelijkse ergernissen - bakfietsmoeders

Haarlem

17 feb

Iedere Haarlemmer heeft, zoals het een echte Hollander betaamt, tientallen dagelijkse ergernissen. Van het Hollandse weer (te koud! te warm! te nat!) tot toeristen die in de weg lopen: kabbelende koetjes- en kalfjesgesprekken kunnen er uren op voort. Haerlems Bodem pleit ervoor deze ergernissen af en toe eens goed te ventileren, en uit zich deze keer over de bakfietsmoeders.

Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun unieke, asociale rijgedrag, alsof de verkeersregels voor hen niet opgaan, en de vrolijke kinderen met iPad in de hand voorin: de bakfietsmoeders. (Afgekort ook wel bekend als de bamoe).

De bakfietsen vermenigvuldigen zich snel in hartje Haarlem. Het bamoe-virus werkt zo aanstekelijk, daar kan de griep nog een puntje aan zuigen. De Haarlemse fietsersinfrastructuur heeft door de bamoe’s een serieuze klap opgelopen. En afgezien van hatelijk irritant is het daarbij ontzettend zonde! Haarlem was voor de bamoe-era fietsstad bij uitstek.

Jij kent het vast wel: niet langs een bamoe kunnen omdat het houten voorzitje negentig procent van het fietspad beslaat. Vergeet het maar; je komt er niet langs. En het kroost maar luidkeels en vrolijk Candycrush-records breken in de bakfietsbak. Er bestaan wel ervaren bamoe’s, die zeer strak links kunnen rijden en hebben afgeleerd op de koters te letten als ze aan het fietsen zijn. Maar tegen de tijd dat hun bakfietstraining voltooid is, is één van de drie kinderen uit de bak gegroeid en mag hij of zij op eigen fiets naar school. Drie keer raden waar het kind mag gaan fietsen… juist, ernaast!

Eenmaal aangekomen op bestemming (meestal schoolplein, kinderopvang of je favoriete supermarkt) wordt de bakfiets pontificaal vóór de ingang geparkeerd. Als ze je niet blokkeren op de Wagenweg, dan struikel je er wel over in de binnenstad. Dat je dwars door drie bakfietsen moet klauteren om bij je bakker naar binnen te kunnen. En dan heeft zo’n vrolijke moeder ook nog al het speltbrood opgekocht. Typisch bamoe-gedrag.

Het meest vervelende is natuurlijk het besef dat we totaal geen recht hebben om boos te zijn op de bamoe’s. Blije moeders die op duurzaam vervoer vrolijk drie kinderen naar her en der brengen in de regen, hun speltbrood netjes smeren, nog een parttime baan hebben, en nog tijd hebben om het hele weekend kersverse muntthee te drinken. Het is knap, heel knap.

De bamoe is een heldin. Herinner je dat alsjeblieft, de eerstvolgende keer dat ze al je geduld opslurpt in de Gierstraat en shoppend Haarlem bijna in haar bak rijdt. En laten we rustig hopen op bredere fietspaden en bakfietsstroken. Tot die tijd moeten we ons ergeren, in stilte.

Tekst