Bevrijdingspop 2022 Haarlemmerhout
Volgens de organisatie van Bevrijdingspop trok het oudste bevrijdingspopfestival van Nederland 142.000 bezoekers. Dat snap ik wel. De Hout lag er immers lekker bij, het zonnetje was voor de middag al heerlijk warm en hee, wat moet je anders? Voor iedereen was er wel een act, band of dj die de moeite waard was.
Suzan en Freek
Kun je tien hits noemen van Suzan en Freek? Ik niet. Mijn oma wel en dat is wat haar bindt aan al haar kleinkinderen; een gezamenlijke liefde voor ontzettend oude troubadourszielen in een nieuw jasje. Van mij mogen ze, al vind ik het wel heel erg binnen de lijntjes en nog te braaf voor een EO-jongerendag. Maar goed, er is publiek voor dat graag het grootste festival om 13.00 uur officieel opent en mee aftrapt.
Pom
Het vijftal van Pom uit Amsterdam overtuigt als een van de eerste festivalacts tijdens Bevrijdingspop op het Jupilerpodium. Waarmee dan wel? Met fuzzpop, zoals ze dat zelf zeggen. Eeuwen geleden had je in Engeland een bandje dat Fuzzbox heette en doorbrak met het bescheiden alternatieve hitje: “We’ve Got a Fuzzbox and We’re Gonna Use It”. Ik weet niet wiens opa of oma deze plaat introduceerde aan zangeres Liza, maar het vijftal heeft er in ieder geval veel garen mee gesponnen. Publiekslieveling nummer 1 van Bevrijdingspop.
Spadon
Funkpopbandje Spadon domineert het Plein van de Vrijheid-podium. Vol enthousiasme en met een tomeloze energie zet het bandje een aardige set neer.
Sloper
Het gros van de aanwezigen heeft geen idee wat Sloper is. Totdat er twee grijze heren achter twee joekels van drumkits kruipen. De een kennen we als Cesar Zuiderwijk, drummer van de Golden Earring die in de jaren zeventig van de vorige eeuw hoog in aanzien stond bij collega’s van de allergrootste wereldbands. De ander kennen we als Mario Goossens, serieus drumbeest van Triggerfinger, vermaard producer en wereldkampioen air-drummen (echt waar!). Vorig jaar in augustus verscheen ‘Pulverise’, de eerste plaat van de twee drummers waarop veel aandacht is voor de classic rock van Led Zeppelin naast de lome grooves van een band als Queens of the Stone Age. Driekwart van de plaat is live in de Hout te horen, aangevuld met de cover: “I’m Alive” van Tommy James and the Shondells en kneiters van ellenlange drumsolo’s. Niets mis mee, maar dat krijg je ervan als je drummers de ruimte geeft! Van mij mogen ze!
Rilan & The Bombardiers ft. Gallow Street
De ooit zo slanke Haarlemse halfgod Rilan komt maar langzaam – maar wel als een diesel – op gang met zijn Bombardiers. Alles staat in het teken van zijn nieuwste tour aan het eind van de zomer en in het najaar en zijn nieuwste plaat die in 2023 uitkomt. Samen met het Amsterdamse blazersensemble van alleskunners Gallow Street komt het feestje echt op gang.
Jobim
Jobim is ietwat sneller op dreef op het Plein van de Vrijheid waar het vijftal haar dynamische nu-disco uitstort over een groeiend publiek.
Froukje
Niemand ten tijde van corona kende Froukje. Nu we met zijn allen weer de wei in mogen, mag ze laten zien dat mejuffrouw Veenstra helemaal geen zoveelste stoffige singer-songwriter is. De Zuid-Hollandse werd groot middenin de coronacrisis. Haar song: “Ik Wil Dansen” werd song van het jaar bij de VPRO. Grappig! Froukje werd schijnbaar vanuit het niets overal geboekt als ‘the next big thing’ terwijl ze eigenlijk zelden live had opgetreden. Nu, als dé publiekslieveling van Bevrijdingspop voegde ze de daad bij het woord en kreeg met haar optreden beweging in het publiek als één dampende dansende en wiegende massa. Funky beats en poppy synths werken als een triphop-salvo en Billy Eilish-achtige somberheid ineen. En, vergeet de punky gitaren niet! Kortom, de vriendin van S10 verrast en vriend en vijand is met stip dé publiekslieveling en -favoriet in Haarlem.
Goldband
De zingende stukadoors van Goldband brengen de nodige verjonging in het publiek voor het hoofdpodium teweeg. Dancehall-beats, elektro en pakkende refreintjes uit de ‘eighties’ zorgen voor een kettingreactie aan kneiterhits. Zelfs analoog en akoestisch.
Nat Francis
Rapper Nat Francis bounce’t flink wat kanten op en trekt onder leiding van Triple Threat de aandacht voor Dyce, Schooier en Phil Meds.
Asbest Boys
Waar ooit zanger Buster nog gezien werd als de aanstichter van het zooitje ongeregeld ook wel bekend als The Asbest Boys, daar weet men nu in Haarlem inmiddels wel beter. Alle vier de leden rammelen maar wat graag aan de poorten van de macht en de elite. Omdat het kan, omdat het nodig is en omdat het gepaard gaat met onvervalste rechttoe-rechtaan-punk in zijn meest basale vorm. Hebben we hier van doen met publiekswinnaar nummer 3? Jazeker wel!
Maan
Beste Maan, als je wilt weten hoe populair je bent, had dan gewoon even naar beneden gekeken in het VIP- en fotografenvak voor je. Of anders aan de zijkanten op de VIP-decks, of die paar gekkies die denken dat ze in een boom beter af zijn, of desnoods heel ver weg in het zolderraam van de lokale Rabobank. Iedereen leek Maan te willen zien met haar geoliede show met afgemeten choreografie en een aaneenschakeling van hits zoals: “Leven”, “Nee is Nee” dat ze samen met Bente opnam die een uur eerder aantrad op het Jupilerpodium en de Kris Kross Amsterdam-cover “Hij is van Mij”.
Dan German
Je moet maar durven om als Amerikaan jezelf Daantje Duitser te noemen en op Bevrijdingsdag in Haarlem met alle passie die in je zit echte Americana te vertolken waar Bruce Springsteen, Townes van Zandt en The Band patent op hadden. Ooh, je heet niet Dan German maar bent eigenlijk de Danger Man, de gevaarman! Zeg dat dan, dan ga ik op gepaste afstand van het podium staan en genieten.
Hang Youth
Zanger Abel opent elk optreden van Hang Youth met een vurig betoog. Meestal gevolgd door de vraag wat de eerste regel van het liedje: “Belastingdienst” is – de song waarmee ze ook hun enerverende set afsluiten – en kneiterende over elkaar heen buitelende punksongs. In de tussentijd ageert de band tegen de KLM (“KKKLM”) die naar eigen zeggen gewoon hun medewerkers fatsoenlijk moet betalen en dat vrijheid niet slechts iets is in tijden van oorlog. We denken dat we vrij zijn, maar da’s een complete farce. We zijn slaven van een kapitalistisch systeem dat zijn langste tijd wel heeft gehad. Waarvan akte. Hang Youth wrijft het maar wat graag bij je in.
Gumbo Kings
Deltablues, ouderwetse r&b en Memphis soul, geproduceerd door vijf strak in het pak gestoken knappe heren die getooid met scheurende mondharmonica én Hammondorgel alle zintuigen blijven prikkelen. Gumbo Kings is een aanwinst voor elk festival!
DeWolff
Muzikaal niet ver verwijderd is het Limburgse trio van DeWolff dat iets heeft met alle ‘Southern rock’ die Amerika rijk is. Of dat nou Leon Russell, Allen Toussaint, Dr. John, The Allman Brothers, maar zelfs ook Lowell George’s Little Feat uit L.A. is. Maakt niet uit, als gitarist Pablo maar kan blijven scheuren met zijn snarenijzer dan worden wij Haarlemmers toch mooi even compleet in de watten gelegd.
Mauskovic Dance Band
De Mauskovic Dance Band kwam bij mij over als het volledig analoge broertje van LCD Soundsystem. Geen computers of rare moderne fratsen maar cumbia, Caraïbische ritmes en wat ouderwets stampende discobeats zorgen uiteindelijk voor de allerlaatste uitgeputte voeten van de avond op het festivalterrein.
Krezip
Ik vind de zusjes Govaert enorm sympathiek. Maar ik heb een hekel aan de hit: “I Would Stay” en da’s niet eens omdat het liedje niet goed zou zijn. Het gaat me om het geleuter om die song heen. Dat de leden van Krezip nog niet eens hun tanden hadden gewisseld en ze stonden al op Pinkpop. Etc, etc. Inmiddels hebben ze zelf kinderen die binnen nu en een paar jaar zelf op het Pinkpoppodium staan. Ondertussen is Krezip op volle kracht terug, vermaakt het volledige festivalpubliek naar volle tevredenheid en en speelt met alle sentimenten van ruim voor het millennium. Jacqueline laat haar eigen kinderen vanaf het podium kennismaken met het duizendkoppige publiek. Hoorde ik haar nu tegen haar eigen kroost zeggen dat ze over een paar jaar het familiebedrijf mogen overnemen? Afsluiter “Sweet Goodbyes” is voor meerdere interpretaties uitlegbaar.
Eindoordeel
Zullen we er maar gewoon een acht van maken, net als Tonny Eyk vroeger bij KRO’s Klassewerk? Mooi, want eigenlijk viel er geen onvertogen woord op het festivalterrein. ‘Tuurlijk, ik zag wat opstootjes met als oorzaak drukte en drank. En, natuurlijk, ik zag heel wat jonge ventjes aan de drugs. Maar hee, bijna al je inwoners zijn samengepakt op het terrein rondom het paviljoen en de Hout, wat had je dan verwacht? En als je het besef hebt dat bijna de hele stad in het park is, dan valt het eigenlijk toch allemaal reuze mee. Sterker nog, bij het Jupiler- en PvdV-podium was het ronduit de hele dag supergezellig. Qua muziek en programmering valt er altijd door iedereen wat te vinden. Van mij mag het wel wat minder braaf en zie graag wat meer rafelrandjes terug in de programmering. Maar ja, dat wordt een aloud terugkerend ritueel van meningen en discussies. En, gelukkig maar, want naast festivals en concerten heb ik door de coronacrisis toch ook echt wel al het gezeur over goede en slechte muziek enorm gemist.
Tekst
Beeld
OOK LEUK
Van loopfiets tot stadsfiets: vijf nieuwe Kidsraces in de regio.